De een zijn dood is de ander zijn brood

De economische crisis legt veel mechanismen bloot, omdat ze soms zo tegenstrijdig lijken te zijn. Ik zie ze in de zorg en ja, ik vind het eigenlijk heel mooi. Mooi omdat ik hoop dat meer mensen de perverse prikkels in het systeem zien. Mechanismen die mensen eigenlijk alleen maar meer van zichzelf doen verwijderen dan ze te versterken. In feite is geld vaak een valse stuurman. Als je kunt verdienen aan andermans ellende, dan is het fijn als die ellende zo groot mogelijk is. Zeker als dan een derde partij jou als redder betaalt en je van het slachtoffer geen geld hoeft te vragen. Dan is het zaak om bij die 'anonieme' betaler het probleem van jouw slachtoffer zo groot mogelijk te maken. Ondertussen lijkt de werkelijkheid te bestaan uit die uitvergrote problemen. En het erge is, dat we ons ernaar gaan gedragen...

Behoud van baan
Er moet worden bezuinigd in de zorg. Banen komen onder druk. Ik hoorde vorige week meerdere zorgorganisaties zich afvragen of ze over drie jaar nog wel zouden bestaan. Dat er mensen zouden moeten worden ontslagen was voor hen een feit. Ook zijn er mensen waarvan men inschat dat ze niet passen bij de manier van werken die in te toekomst meer gewenst lijkt. Een manier waarbij je de ander helpt meer voor zichzelf te zorgen in plaats van de zorg over te nemen.
Gek natuurlijk als je baan onder druk staat, dat je patiënten, mantelzorgers en vrijwilligers moet leren om dat te kunnen waar jij altijd goed in was. Waar jij je geld aan verdient, waar jij je voldoening in vindt.
Wat dan ook gebeurt, is dat deze zorgmedewerkers en de organisaties waar ze voor werken, zeggen dat het eigenlijk niet kan. Dat patiënten het zonder hen niet redden, dat mantelzorgers overbelast raken en dat vrijwilligers vooral lastig zijn. Ze neigen de problemen uit te vergroten, uit oprechte bezorgdheid, maar ook uit eigenbelang. Wat als je geen werk meer hebt omdat mensen zichzelf steeds beter kunnen redden? Wat als je manager bent van een organisatie die bestaat bij de gratie van het verlenen van betaalde dienstverlening in de zorg? Allemaal heel logisch.

Verdringing  
De overheid dringt aan op meer inzet van mantelzorg en vrijwilligers om aan de toenemende zorgvraag te kunnen voldoen, om de zorg 'betaalbaar' te houden. Een toenemende zorgvraag deels door die professionele organisaties gecreëerd, zowel door de kunstmatige uitvergroting als door de door hen gecreëerde afhankelijkheid.
Gaan mantelzorgers en vrijwilligers nu de beroepskrachten verdringen? Mantelzorgers zijn eigenlijk van nature de meest aangewezen personen om voor iemand te zorgen, dus daar is in feite geen sprake van verdringing maar het hernemen van een oorspronkelijke rol (...) Vroeger konden alleen welgestelden deze rol afkopen door personeel hiervoor in te huren. Daarna werd het voor iedereen mogelijk deze rol 'uit te besteden' en straks wordt dat weer iets voor 'welgestelden'. Wat die vrijwilligers betreft, denk ik dat er wel sprake is van verdringing. Je ziet dat op vele plaatsen. Busjes voor kleinschalig vervoer, activiteitenbegeleiding, eten bezorgen, hospiceopvang, allemaal ook vrijwilligerswerk. En ja, terecht de vraag gesteld waar dat eindigt. In mijn ogen klopt het niet, die vrijwilligers.

Andere verdeling van taken en middelen 
Op zich is het natuurlijk zot dat mensen er baat bij hebben om de ander een 'kwaal' aan te praten om er geld aan te verdienen. Vooral als dat geld door ons allen als maatschappij betaald wordt. In mijn ogen hebben we uiteindelijk met elkaar het meeste belang bij een gezonde en gelukkige samenleving waar iedereen kan doen waar hij/zij het gelukkigst van wordt. Voor de één is dat het doen van wetenschappelijk onderzoek, voor de ander het repareren van auto's en voor iemand anders het zorgen voor zieken. En.... misschien is het wel juist veel meer de combinatie van activiteiten die gelukkig maakt en dan ook nog afhankelijk van levensfase. Maar zolang wij een betaalde baan moeten hebben om onze andere, vaak heel waardevolle activiteiten zoals mantelzorg, opvoeding, onderhoud aan huis en omgeving, te kunnen betalen, blijft er de noodzaak om 'banen' te creëren.
Ook al zijn die banen 'kunstmatig' of overbodig geworden door automatisering, of om bureaucratische systemen te laten functioneren die niet bijdragen aan het welbevinden van de burgers die waardevolle activiteiten willen doen.
Als we zouden kunnen komen tot een andere verdeling van middelen, los van die 'betaalde baan', maar meer op basis van bijdragen aan de maatschappij, dan hoeven we niet langer werk te doen wat ons ziek maakt, bang te zijn onze baan te verliezen, overspannen te raken van de onmogelijkheid om opvoeding, mantelzorg en baan met elkaar te combineren. Dan zouden we weer tijd hebben voor elkaar. Veel problemen zouden vanzelf oplossen... dat zou veel geld besparen.
Ik sprak laatst iemand die het idee van het basisinkomen uit de vorige eeuw had uitgewerkt tot een soort basisinkomen 3.0. Niet vrijblijvend nietsdoen, en met 'opleiding- en ontwikkelingsplicht'. Zeer inspirerende gedachte. Dan spreken we niet meer van verdringing van arbeid, maar dan spreken we van 'ruimte bieden aan talent'. En het allermooiste... dan hoeft de één zijn dood niet langer de ander zijn brood te zijn.

toegift... in Zwitserland zijn ze al een stapje verder http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3522093/2013/10/05/Voorstel-in-Zwitserland-gelijke-inkomens-voor-iedereen.dhtml
    

Reacties

  1. Wat zou het mooi zijn als we op díe manier naar die participatiesamenleving zouden komen. Met aandacht en hulp voor elkaar waar dan kan en waar die ander werkelijk iets aan heeft. DE huidige recessie lijkt wel tot inzicht en er ontstaan mooie initiatieven. Dus ik wil daarin geloven en kansen maken én grijpen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Cora,

    Dank voor dit kritische en scherpe betoog rondom de invloed van de zorg, zijn systemen en de politieke ambities van de huidige partijen. Vanuit de Vrouwen Partij merken we op dat er niet alleen weeffouten rondom de bedrijfsmodellen binnen de zorg aanwezig zijn. We zien ook dat er vanuit de zwaar verouderde economische patriarchen verdienmodellen er uitgangspunten gecreëerd worden die zo rol bevestigend zijn dat het de gelijke toegankelijkheid tot zorg beperkt. Met alle gevolgen van dien. Dan hebben we het nog niet gehad over de positieve impact die het basisinkomen op de gehele maatschappij gaat hebben. Vanuit de Vrouwen Partij zien we dat het Invoeren van een basisinkomen een bijdrage gaat leveren aan een gelijktoegankelijke samenleving, die ambtelijke willekeur gaat beperken. Het onvoorwaardelijk inkomen tot €12.000 is er voor iedereen die geen inkomen heeft. Waarin mensen vanuit een Persoonlijk Ontwikkelings Plan binnen een peer-to peer omgeving een nieuwe eigen financieel onafhankelijke toekomst kunnen gaan opbouwen. Samenleven, delen en werken tot een bedrag van €20.000 bruto krijgt een specifiek belasting voordeel. Enfin, meer hierover zodra de site online is.



    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat wij zien is dat politiek gearriveerde partijen samen met de zorgverzekeraars zoals conglomeraten als de Achmea's van deze wereld in NL ineens de bedrijfsrisico's bij vrouwen willen neerleggen, hoe triest is dat? Het valt ook op dat er in z’n geheel niet gesproken wordt over de infrastructuur en de toolings die nodig zijn om tot die participerende samenleving te komen. Nee, in onze perceptie lijkt het er meer op dat er weer een gewiekst verdienmodel van stal gehaald is om dat wat eigenlijk op sterven na dood is alsnog lucratief te maken.

    Wat wij ook zien is dat met de huidige inzet van dit kabinet men versnelt bouwt aan een klassenmaatschappij, waarin er winnaars en verliezers zullen zijn. Iedereen die niet binnen het zorgproductiemodel past zal buiten de boot vallen. Wederom met alle gevolgen van dien. Want wat als je geen eigen heup kan betalen of door dat het leven gaat zoals het gaat dat medicijn niet meer kunt kopen? Die kant gaan we wel op met inzet van de VVD, D66, CDA en nu de PvdA. En zoals iedereen die nu al vanuit de statistische modellen kijkt, die weet ook al dat dit tot een zorg systeem leiden dat op termijn niet meer voor iedereen toegankelijk is. Dit winners model hongert zich zelf namelijk uit. Met als gevolg dat er zo’n onderlinge concurrentie gaat ontstaan waardoor de meest basale diensten er al als een luxe gaan uitzien. En let op dit is enkel een probleem dat voortkomt uit het feit dat in ons zorg systeem dat hele specifieke winnaars verdienmodel het vertrekpunt is. Terwijl als er gekeken wordt vanuit investeren in een infrastructuur die de gelijke toegankelijkheid tot zorg bereikbaar houdt, zal er minder winst gegenereerd worden, maar is er een systeem geïmplementeerd dat divers is en kan het zichzelf steeds verbeteren. En kan er door de groep mensen die daarin werken de ruimte genomen worden om de daadwerkelijke systeem- en weeffouten binnen de gehele zorgketen op te gaan pakken. Wat er weer toe gaat leiden dat de huidige steeds grotere perversiteit binnen de zorg gaat omslaan in inzicht. Waardoor mensen weer terug kunnen naar de kern van het vak.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Laten we zeker ook niet onderschatten hoe complex en kwetsbaar het geheel is, een "one size fits all" oplossing zou niemand recht doen, ook niet de Farmacie en de overige betrokkenen in de zorgketen.

    Want met alle respect voor de mantelzorgers van deze tijd, niet iedereen is geschikt om dat werk te doen. Alleen al omdat het femanisme, zoals laatst een bevlogen man het noemde, geheel buiten schot blijft in de gehele discussie rondom de zorg. Alleen maar omdat mannen werken en vrouwen zorgen.

    Ook in onze perceptie is de betaalbaarheid van de zorg en de zorg rondom de zorg een complex en ingewikkeld moeilijke materie. Daarom is moet volgens ons ook de gehele discussie vanaf de kern en de basis bekeken gaan worden. Het wordt dan ook een moeilijk verandertraject. om heel veel redenen. Daarom is er eerst vanuit de politiek een visie nodig

    Daarom willen wij dat zorg en de zorg om zorg vanuit onderlinge samenhang bekeken gaat worden. Van uit de Vrouwen Partij zien we de onderlinge samenhang en de problemen in de zorg oa voortkomen door de stereotypering van wat mannen en vrouwen in onze Europese maatschappij al dan niet moeten en kunnen doen. Wij zien ook bijvoorbeeld de samenhang van voeding en zorg en hoe de huidige voedingsindustrie door oa hormoonverstorende middelen een bijdrage levert aan een verzieking van onze westerse samenleving. Of doordat er een nog steeds elitaire kennisdeling binnen de zorg gaande is, zorgverleners en zorginstanties die door een autoritaire positie in te nemen ook een eenzijdige verantwoording geven aan iedereen die in de zorgketen afhankelijk van hen is. Hoe pervers is dat? Want het is nog steeds dat zorgverleners geen inspanning tot resultaat hoeven te leveren. Alleen dat al is de kat op het spek binden om te blijven doen wat men altijd al gedaan heeft, toch? Gecombineerd met de impact die de zorgverzekeraars hebben doordat men de marktwerking binnen de zorg aanjaagt, om die gewenste winsten voor hun aandeelhouders te genereren, maakt dat dit nu al zichtbaar ten koste van de werkelijk zorg gaat. En heel duidelijk ten laste van de zorgverzekerden gaat, die met toenemende moeite nog hun zorgpremie kunnen betalen.

    Dan hebben we het nog in z’n geheel niet gehad over wat te doen met de mensen die hun verantwoordelijkheid binnen het systeem rondom de beleidsuitvoering niet nemen? Kortom de zorgsector kent zoals je ook opgemerkt hebt vele perversiteiten. En wij hebben de ambitie dit de komende periode politiek wel te gaan benoemen. Daarom kom je een voorbeeld mbt een systeem-en of weeffout in de zorg tegen, mail het ons via info@vrouwenpartij.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hier mijn reactie aan Mar, ik vind je heel moedig en ben nog steeds lid van de partij maar geloof niet meer in nieuwe kleine partijen, die het nog onoverzichtelijker maken voor de kiezer en een zinnige formatie. Mijn advies zou zijn, want ik begrijp de reden waarom je dit wilt doen maar al te goed, en ben ook zeer voor een basisinkomen,sluit je aan bij een partij en probeer dit tot een speerpunt te maken, dan geef ik je enige kans van slagen.Met oprechte waardering voor jullie poging, Dick Rooduyn.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten