Willen we eigenlijk wel vrijheid van meningsuiting?
Aanslag op de journalisten van Charlie Hebdo, makers van een satirische tijdschrift. Het wordt gezien als een aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Een dag later overal demonstraties. Gelukkig ook veel Moslims die zich laten horen. Maar..... de klokkenluider in mij geeft een ander geluid. Die roept van 'symboolpolitiek' en ik zal uitleggen waarom.
Veiligheid ten koste van alles!!
Het was 11 september 2001 toen de wereld wakker werd door de vliegtuigen die door zogenaamde islamterroristen in hét symbool van de westerse suprematie, het WTC in New York werden gevlogen. De verontwaardiging wereldwijd was groot, de roep om strengere veiligheidsmaatregelen nog groter. Mijn gedachte: Nu worden we als westerse wereld gevangenen van onze eigen suprematie. Ze hadden ons in het hart getroffen en.... ik begreep het dat ze dat deden. De arrogantie van de macht, de arrogantie van de democratie met vrije marktwerking als ultieme vorm van vrijheid. De manier waarop dit systeem ook over de rest van de wereld moest worden verspreid... wat een onrecht doet dat aan al die andere manieren van samenleven, van andere geloven. Ook in mij riep dat weerstand en machteloosheid op.
Ik durfde dit na 9/11 niet te zeggen. Bang dat ik al die mensen die riepen om meer veiligheid over me heen zou krijgen, bang dat de veiligheidsdienst me zou gaan volgen. Na een week durfde ik het aan... ik schreef een brief die werd geplaatst in de NRC. Na maanden durfde ik ergens te zeggen dat ik het wel begreep die terroristen... en ik wilde iedereen oproepen om kennis te nemen van 'geweldloze communicatie' volgens Marshall Rosenberg.
De jaren daarna zagen we de veiligheidsmaatregelen toenemen. We bouwden onze eigen gevangenis en de wereld werd er zeker niet veiliger op.
Mijn klokkenluider
Vrijheid van meningsuiting? Waar gaat dat eigenlijk over? Zodra je lid wordt van een politieke partij hoor je de mening te verkondigen van het partijprogramma, zo niet... dan ben je dissident. Ik heb een werkgever verlaten omdat mijn ideeën niet pasten bij die van de directeur. Mijn collega's adviseerden me al na een maand dat ik er werkte, om te zwijgen, na vier maanden werd me de mond gesnoerd en kon ik vertrekken. Korter geleden was ik lid van Mezzo de belangenvereniging van mantelzorgers. Als lid van de ledenraad werd me ook daar gevraagd mijn mond te houden. Ik ben opgestapt en werd 'Sprekende mantelzorger'. Nee, ik laat me de mond niet meer snoeren. Wél kies ik er af en toe zelf voor om iets niet te zeggen, gewoon om geen nodeloze onrust te creëren, om mensen niet onnodig te kwetsen. Ik noem dat respect hebben voor de ander. Hoeveel mensen zijn er niet die hun mond houden omdat ze bang zijn hun baan te verliezen? Hoezo vrijheid van meningsuiting?
Machteloos
Mijn schoonmoeder is een Amsterdamse en ze vindt zichzelf recht voor de raap. Ik vind dat ook en ik vind haar soms heel kwetsend. Als ik daar wat van zegt, zegt ze dat Amsterdammers nu eenmaal zo zijn en dat dat dus normaal is. Ik ben Gronings, ben ook vrij rechtuit maar toch heb ik soms geen ander weerwoord op mijn schoonmoeder dan weglopen. Machteloos.
Ooit had ik een collega die me vol misprijzen 'omaatje' noemde als ik iets zei wat hem niet paste. Hij wist me daarmee behoorlijk te raken, ik had er geen weerwoord op. Op een goed moment voelde ik me zo getergd dat ik hem een klap in zijn gezicht gaf. Ik schrok van mezelf. Ik kreeg meteen een klap terug en kon alleen nog maar huilend weglopen. Hij heeft nooit zijn excuses aangeboden voor zijn beledigende 'omaatje', nee ik was fout want ik had hem geslagen.
Ik zag vandaag op Twitter een stukje van Robert Long voorbij komen:
De zender, een journalist, noemde het een prachtig voorbeeld van hoe het hoort. Woorden als bommen in plaats van echte bommen. Ik snap dat, maar als ik niet van de woorden ben, geen journalist, geen politicus dan is dit een ongelijke strijd. Ik probeerde hem daar de ogen voor te openen, het perspectief van de 'terrorist' te laten zien. Ik dacht dat dat journalistiek was. Hij stond er niet echt voor open, we kregen het over de intentie van de bomwoorden en tekeningen. Maar ja, wat is dan de juiste intentie? Ik suggereerde:
@vanderzande Misschien moeten we juist wel allemaal hartjes gaan tekenen en het goede nieuws vertellen om het kwaad te bestrijden!
Vanuit Den Bosch komt die avond het volgende bericht:
Veiligheid ten koste van alles!!
Het was 11 september 2001 toen de wereld wakker werd door de vliegtuigen die door zogenaamde islamterroristen in hét symbool van de westerse suprematie, het WTC in New York werden gevlogen. De verontwaardiging wereldwijd was groot, de roep om strengere veiligheidsmaatregelen nog groter. Mijn gedachte: Nu worden we als westerse wereld gevangenen van onze eigen suprematie. Ze hadden ons in het hart getroffen en.... ik begreep het dat ze dat deden. De arrogantie van de macht, de arrogantie van de democratie met vrije marktwerking als ultieme vorm van vrijheid. De manier waarop dit systeem ook over de rest van de wereld moest worden verspreid... wat een onrecht doet dat aan al die andere manieren van samenleven, van andere geloven. Ook in mij riep dat weerstand en machteloosheid op.
Ik durfde dit na 9/11 niet te zeggen. Bang dat ik al die mensen die riepen om meer veiligheid over me heen zou krijgen, bang dat de veiligheidsdienst me zou gaan volgen. Na een week durfde ik het aan... ik schreef een brief die werd geplaatst in de NRC. Na maanden durfde ik ergens te zeggen dat ik het wel begreep die terroristen... en ik wilde iedereen oproepen om kennis te nemen van 'geweldloze communicatie' volgens Marshall Rosenberg.
De jaren daarna zagen we de veiligheidsmaatregelen toenemen. We bouwden onze eigen gevangenis en de wereld werd er zeker niet veiliger op.
Mijn klokkenluider
Vrijheid van meningsuiting? Waar gaat dat eigenlijk over? Zodra je lid wordt van een politieke partij hoor je de mening te verkondigen van het partijprogramma, zo niet... dan ben je dissident. Ik heb een werkgever verlaten omdat mijn ideeën niet pasten bij die van de directeur. Mijn collega's adviseerden me al na een maand dat ik er werkte, om te zwijgen, na vier maanden werd me de mond gesnoerd en kon ik vertrekken. Korter geleden was ik lid van Mezzo de belangenvereniging van mantelzorgers. Als lid van de ledenraad werd me ook daar gevraagd mijn mond te houden. Ik ben opgestapt en werd 'Sprekende mantelzorger'. Nee, ik laat me de mond niet meer snoeren. Wél kies ik er af en toe zelf voor om iets niet te zeggen, gewoon om geen nodeloze onrust te creëren, om mensen niet onnodig te kwetsen. Ik noem dat respect hebben voor de ander. Hoeveel mensen zijn er niet die hun mond houden omdat ze bang zijn hun baan te verliezen? Hoezo vrijheid van meningsuiting?
Machteloos
Mijn schoonmoeder is een Amsterdamse en ze vindt zichzelf recht voor de raap. Ik vind dat ook en ik vind haar soms heel kwetsend. Als ik daar wat van zegt, zegt ze dat Amsterdammers nu eenmaal zo zijn en dat dat dus normaal is. Ik ben Gronings, ben ook vrij rechtuit maar toch heb ik soms geen ander weerwoord op mijn schoonmoeder dan weglopen. Machteloos.
Ooit had ik een collega die me vol misprijzen 'omaatje' noemde als ik iets zei wat hem niet paste. Hij wist me daarmee behoorlijk te raken, ik had er geen weerwoord op. Op een goed moment voelde ik me zo getergd dat ik hem een klap in zijn gezicht gaf. Ik schrok van mezelf. Ik kreeg meteen een klap terug en kon alleen nog maar huilend weglopen. Hij heeft nooit zijn excuses aangeboden voor zijn beledigende 'omaatje', nee ik was fout want ik had hem geslagen.
Ik zag vandaag op Twitter een stukje van Robert Long voorbij komen:
De zender, een journalist, noemde het een prachtig voorbeeld van hoe het hoort. Woorden als bommen in plaats van echte bommen. Ik snap dat, maar als ik niet van de woorden ben, geen journalist, geen politicus dan is dit een ongelijke strijd. Ik probeerde hem daar de ogen voor te openen, het perspectief van de 'terrorist' te laten zien. Ik dacht dat dat journalistiek was. Hij stond er niet echt voor open, we kregen het over de intentie van de bomwoorden en tekeningen. Maar ja, wat is dan de juiste intentie? Ik suggereerde:
@vanderzande Misschien moeten we juist wel allemaal hartjes gaan tekenen en het goede nieuws vertellen om het kwaad te bestrijden!
@vanderzande Ja journalisten op zoek naar boodschappen vol liefde als tegengif, dat lijkt me een goede intentie ;-)
Vanuit Den Bosch komt die avond het volgende bericht:
In het stadhuis van @shertogenbosch hangt deze uitspraak, past volgens burgemeester perfect bij bijeenkomst pic.twitter.com/DnL4ayeO1Y
Wat geven we op voor vrijheid?
Volgens mij moeten we eens over die arrogantie nadenken waarmee we dit wapen van het woord zo als hoogste goed zien.
Voor mij ligt hier de wortel van het kwaad en ook de mogelijkheid voor een begin van VREDE.
Wanneer gaan we zien hoe we onze eigen vrijheid beperken door de suggestie dat vrijheid van meningsuiting het hoogste goed is?
Gaat het er niet om HOE we de dingen zeggen in plaats van WAT we zeggen?
Gaat het er niet om HOE we de dingen zeggen in plaats van WAT we zeggen?
Reacties
Een reactie posten