Zorginspiratie en .....gewoon GAAN!
Vorige week bezocht ik de inspiratiebijeenkomst Eigen kracht en Liefde in de gezondheidszorg, georganiseerd door Zorginspiratie Nederland bij TNO Kwaliteit van Leven. Ik had geen idee wat ik er moest verwachten. Ik meldde me twee dagen daarvoor aan omdat de aankondiging opeens over mijn netvlies kwam en de titel me triggerde. Wat me ook triggerde was de licht techneutische uitstraling. Mijn beide hersenhelften werden hiermee gestimuleerd; dan kun je toch niet anders dan gewoon GAAN!
Karlien maakt het verschil
Een aantal inleiders vertelde in 5 minuten hun Eigen kracht ervaringen. Mooi, vooral als er een verhaal werd voorgelezen waarin een 'client' zijn/haar verhaal vertelt. 't Was wel een beetje zoeken naar de Eigen kracht van de inleiders. Die was meer zichtbaar buiten de presentatie.
Maar toen kwam Karlien Bongers met haar verhaal. Van de wereldverbeteraar die arts werd, stoer wilde zijn en dus chirurg werd, maar zichzelf tegenkwam toen ze te maken kreeg met behandeling van borstkanker. De emotionele lading bij al die vrouwen die ze zag voor een borstoperatie raakte ook iets in haar. Ze hing, zoals ze dat zelf zegt, haar mes in de wilgen, en ging de mens zien als 'hele mens' en niet meer als een 'geval'. Ze richtte NIKIM op (Nationaal informatie- en kenniscentrum integrative medicine,) en begon een adviespraktijk voor borstkanker. Karlien is voor mij een mens dat vooral GAAT. Ik was geraakt door haar verhaal, voelde de zonnevlecht in mijn buik rond mijn navel rondtollen.
En nu ik dit opschrijf realiseer ik me opeens waarom juist haar verhaal me zo raakte.... ze vertelde haar eigen verhaal. De anderen vertelden een verhaal over hun organisatie, over anderen in hun eigen kracht, maar die eigen kracht van henzelf schemerde er soms maar magertjes doorheen.
Van praten over naar.... gewoon GAAN
In vele congressen, discussieforums, artikelen etc. wordt gesproken over noodzakelijke veranderingen in de gezondheidszorg. En velen vragen zich af... wat kunnen we nu toch doen om het te veranderen. Om de mens weer centraal te krijgen in plaats van het systeem. Hoe kunnen we meer Eigen kracht mobiliseren?
Toen die vraag in die bijeenkomst gesteld werd, stelde ik de vraag: "Wat bedoel je met eigen kracht?". Beetje rare vraag natuurlijk als er net een paar uur over gesproken is. Maar mijn zonnevlecht begon weer rond te tollen. Er was dus iets. En het grappige was dat Karlien Bongers dat blijkbaar herkende. Ze zei:"Volgens mij heb je er iets mee". Mijn tollende zonnevlecht was niet meer te houden. "Ja, ik heb wat met eigen kracht". Ik was geraakt en mijn ogen schoten vol. Ik vertelde wat er op dat moment met me gebeurde en vertelde hoe Wim en ik onze best hebben moeten doen om onze Eigen kracht overeind te houden in het ziekenhuis tijdens zijn opname voor het herseninfarct. Hoe Wim (zonder te kunnen spreken) zijn best deed de artsen en verpleegkundigen duidelijk te maken dat hij wilde dat er aan zijn bed mét hem gesproken werd en niet over hem. Hoe Wim werd aangemoedigd om een 'lastige patient' te zijn, omdat ze zagen dat ze van hem konden leren. Maar ook... hoe moeilijk dat in de praktijk van 'eigenwijze professionals en protocollen' in te passen was.
Mijn verhaal maakte indruk. Persoonlijke praktijkverhalen maken indruk en inspireren. Het zijn verhalen waar beide hersenhelften worden geactiveerd. Verhalen die aanzetten tot... gewoon GAAN!
(Voor de liefhebbers van de inhoudelijke verhalen van de verschillende inleiders schreef Harriet Messing een helder verhaal in haar blog Zorgelijkjes.)
Karlien maakt het verschil
Een aantal inleiders vertelde in 5 minuten hun Eigen kracht ervaringen. Mooi, vooral als er een verhaal werd voorgelezen waarin een 'client' zijn/haar verhaal vertelt. 't Was wel een beetje zoeken naar de Eigen kracht van de inleiders. Die was meer zichtbaar buiten de presentatie.
Maar toen kwam Karlien Bongers met haar verhaal. Van de wereldverbeteraar die arts werd, stoer wilde zijn en dus chirurg werd, maar zichzelf tegenkwam toen ze te maken kreeg met behandeling van borstkanker. De emotionele lading bij al die vrouwen die ze zag voor een borstoperatie raakte ook iets in haar. Ze hing, zoals ze dat zelf zegt, haar mes in de wilgen, en ging de mens zien als 'hele mens' en niet meer als een 'geval'. Ze richtte NIKIM op (Nationaal informatie- en kenniscentrum integrative medicine,) en begon een adviespraktijk voor borstkanker. Karlien is voor mij een mens dat vooral GAAT. Ik was geraakt door haar verhaal, voelde de zonnevlecht in mijn buik rond mijn navel rondtollen.
En nu ik dit opschrijf realiseer ik me opeens waarom juist haar verhaal me zo raakte.... ze vertelde haar eigen verhaal. De anderen vertelden een verhaal over hun organisatie, over anderen in hun eigen kracht, maar die eigen kracht van henzelf schemerde er soms maar magertjes doorheen.
Van praten over naar.... gewoon GAAN
In vele congressen, discussieforums, artikelen etc. wordt gesproken over noodzakelijke veranderingen in de gezondheidszorg. En velen vragen zich af... wat kunnen we nu toch doen om het te veranderen. Om de mens weer centraal te krijgen in plaats van het systeem. Hoe kunnen we meer Eigen kracht mobiliseren?
Toen die vraag in die bijeenkomst gesteld werd, stelde ik de vraag: "Wat bedoel je met eigen kracht?". Beetje rare vraag natuurlijk als er net een paar uur over gesproken is. Maar mijn zonnevlecht begon weer rond te tollen. Er was dus iets. En het grappige was dat Karlien Bongers dat blijkbaar herkende. Ze zei:"Volgens mij heb je er iets mee". Mijn tollende zonnevlecht was niet meer te houden. "Ja, ik heb wat met eigen kracht". Ik was geraakt en mijn ogen schoten vol. Ik vertelde wat er op dat moment met me gebeurde en vertelde hoe Wim en ik onze best hebben moeten doen om onze Eigen kracht overeind te houden in het ziekenhuis tijdens zijn opname voor het herseninfarct. Hoe Wim (zonder te kunnen spreken) zijn best deed de artsen en verpleegkundigen duidelijk te maken dat hij wilde dat er aan zijn bed mét hem gesproken werd en niet over hem. Hoe Wim werd aangemoedigd om een 'lastige patient' te zijn, omdat ze zagen dat ze van hem konden leren. Maar ook... hoe moeilijk dat in de praktijk van 'eigenwijze professionals en protocollen' in te passen was.
Mijn verhaal maakte indruk. Persoonlijke praktijkverhalen maken indruk en inspireren. Het zijn verhalen waar beide hersenhelften worden geactiveerd. Verhalen die aanzetten tot... gewoon GAAN!
(Voor de liefhebbers van de inhoudelijke verhalen van de verschillende inleiders schreef Harriet Messing een helder verhaal in haar blog Zorgelijkjes.)
Prachtig Cora
BeantwoordenVerwijderenEen neef van mij is radioloog en moest op een gegeven moment zelf een paar dagen het ziekenhuis in als patïent.
Deze man is de zachtaardigheid zelve en hij was met zijn vrouw vanuit het diepe zuiden van Limburg met de trein en 10 pakken pampers ( luiers was onze vraag als kraamcadeau) in 3,5 uur naar Goes in Zeeland gekomen. Nee, ze bleven maar even en ze wilden niet tot last zijn.
Werd gezellig na de eerste 10 opgeworpen bescheidenheden over geen lunch, geen nog een kopje thee etc. Toen kwam de aap uit de mouw; hij moest oppassen, want was nog duizelig en gebruikte zeer zware medicijnen, want was net het ziekenhuis uit ( en dan toch komen).
Ze wisten niet wat het was en uit het niets kwam een woedestorm; hoe ze daar met mensen omgingen en hoe weinig ze wisten en dat de dossiers niet gelezen werden en dat ze ......
Conclusie van hem: Ik ben zelf specialist, maar dat dit gebeurt in een ziekenhuis en met patïenten; dat is een totaal andere wereld.
Ik snap nu waarom jij zo hamert op zelfzorg, op zelfmanagement en op alles in eigen regie houden.
Jouw verhaal is mooier en gaat om de menselijke kant.
Mijn werk gaat meer om verkoop en de behoefte om mensen daarna los te laten. Ik snap jouw intentie en heb daar bewondering voor en ik weet dat je mijn afstandelijkheid en bewuste commercie ook waardeert.
Ik hoop zo intens dat we hiermee de mensen via de media gaan bereiken.
Jij met de kracht van je menselijkheid, ik met mijn bijna meedogenloze power, Harriet met haar zorgelijkeheid, Karlien met haar bewuste keuze, Niels met zijn enthousiasme. Iedere intentie en ieder perspectief wijst naar hetzelfde en dat is mooi; dat is echt zelfmanagement.