Cadeautje

Deze week een dip en een top in mijn schrijfperikelen.
De uitgever had mijn manuscript doorgestuurd aan een redacteur voor een eerste indruk. Hij stuurde mij haar opmerkingen. Haar belangrijkste opmerking: de ondertoon was té negatief.
Ik moet zeggen... daar was ik een dag van van slag. Ik krijg juist vaak terug dat ik alles wat negatief is, toch positief weet te zien. Wim noemt me daarom soms te goedgelovig. Dus ja... ik begreep niets van die opmerking, kon er ook niks mee. Maar wat nu?
Dan komt er de volgende avond onverwacht een vrouw langs mijn raam lopen. Ze komt voor de levensverhalen in mijn Hooiberg, maar ze is de enige die avond. Dus nodig ik haar uit voor een kop koffie aan mijn keukentafel.
We hebben ogenblikkelijk een klik. Zij blijkt schrijver/journalist. Ik vertel haar over mijn boek en de ervaring met de redacteur. En voor ik het weet vraag ik haar of ze naar mijn manuscript wil kijken.
Als ze weg is heb ik een mail van de uitgever: "Ik ga voor je op zoek naar een andere redacteur".
En dan mail ik hem over mijn kennismaking die avond en vraag hem wat hij er van vindt om haar te vragen. "Doen!" is zijn antwoord. En tegelijk is er een mail van mijn bezoek:"Het was een heel bijzondere avond, ik wil graag je manuscript lezen". En voor ik het weet is er opeens iemand die me weer verder kan helpen.
Zomaar uit de lucht komen vallen.
Heerlijk zo'n cadeautje. Ik slaap nu weer stukken beter.