Geraakt

Gisteren verstuurde ik mijn maandelijkse e-nieuwsbrief van de Ont-moeting. Ik vind het elke keer nog steeds weer spannend hoe er zal worden gereageerd. Omdat ik mijn aandacht heb verlegd van landschap naar zorg verwachtte ik deze keer wel wat afhakers uit de landschapshoek. Totdat ik de volgende mail van Joost ontving.....

Beste Cora,

Ik volg je nieuwsbrief (en nu ook je Blog) nog steeds met grote belangstelling. Niet omdat ik jou zo goed ken en ook put ik niet uit vergelijkbare ervaringen in mijn eigen omgeving. Of misschien toch wel, maar dan meer in het algemeen: jouw zoektocht naar kwaliteit en het verbeteren van wat niet deugd. In je directe omgeving en daarbuiten. De wereld verbeteren en tegelijk bij jezelf blijven en daaruit kracht vinden. Samen sterk zijn. Juist als het allemaal tegenzit.

Ik stapte in toen het nog over jou en het fysieke landschap ging. En over wat dat voor mensen in het algemeen kon betekenen. Nu gaat het nog steeds over mensen en hun omgeving, maar het landschap is verbreed naar zorg. En misschien wel naar onze samenleving in het algemeen. Tegellijkertijd is de focus aangescherpt naar jouzelf; mooie spanningsboog tussen de wereldverbeteraar en de huisbewaarder. Daarmee krijgen jouw verhalen een grote directheid. Ze bieden in ieder geval mij veel inspiratie. Dank je wel daarvoor.

Joost

Als ik dit lees lopen de tranen over mijn wangen. Een werelds compliment. Het stimuleert mij om door te gaan met waar ik mee bezig ben.